به گزارش تبریزگویا، اینترنت می‌تواند برای بچه‌ها فوق‌العاده باشد. آنها می‌توانند از آن برای تحقیق در مورد گزارش‌های مدرسه، ارتباط با معلمان و سایر بچه‌ها و بازی‌های تعاملی استفاده کنند.

اما دسترسی آنلاین با خطراتی مانند محتوای نامناسب، آزار و اذیت سایبری و شکارچیان آنلاین نیز همراه است. با استفاده از برنامه‌های رسانه‌های اجتماعی و وب‌سایت‌هایی که بچه‌ها در آن با هم ارتباط برقرار می‌کنند، شکارچیان ممکن است خود را به عنوان یک کودک یا نوجوان معرفی کنند که به دنبال یافتن یک دوست جدید هستند. آنها ممکن است کودک را وادار کنند اطلاعات شخصی مانند آدرس و شماره تلفن را مبادله کند، یا کودکان را تشویق کنند که با آنها تماس تصویری بگیرند.

والدین باید از آنچه فرزندانشان در اینترنت می‌بینند و می‌شنوند و اینکه با چه کسانی ملاقات می‌کنند و آنچه در مورد خود به اشتراک می‌گذارند، آگاه باشند. در این زمینه راهکارهایی وجود دارد که خطرات را کمرنگ می‌کند. در این زمینه می‌توانید با فرزندان خود صحبت کنید، از ابزارهایی برای محافظت از آنها استفاده کنید و مراقب فعالیت‌های آنها باشید.

به فرزندتان بیاموزید

قبل از هر چیز مهم است که به فرزندان خود رفتار آنلاین ایمن و مسئولانه را آموزش دهید و مراقب استفاده از اینترنت آنها باشید. مثلاً به فرزندتان بیاموزید:

از قوانین خانواده و قوانینی که توسط ارائه دهنده خدمات اینترنت تعیین شده است، پیروی کند.

هرگز تصاویر شخصی را پست یا مبادله نکند.

هرگز اطلاعات شخصی مانند آدرس، شماره تلفن، نام مدرسه یا مکان آن را فاش نکند.

فقط از یک نام صفحه استفاده کند و رمزهای عبور را به اشتراک نگذارد (به‌غیراز والدین).

هرگز به ایمیل، پیام، پست یا متن تهدیدآمیز پاسخ ندهد.

همیشه در مورد هر ارتباط یا مکالمه‌ای که ترسناک یا آزاردهنده بود، به والدین یا بزرگسال مورد اعتماد دیگر بگوید.

خودتان بیاموزید

رفتار پدر و مادر نیز در این زمینه بسیار مهم است، شما باید الگوی مناسبی برای فرزندانتان باشید و طبق قواعد خانوادگی خود راهکارها و قوانینی داشته باشید.

زمانی را به صورت آنلاین با هم بگذرانید تا رفتار مناسب آنلاین را به فرزندان خود بیاموزید.

رایانه را در یک مکان مشترک قرار دهید نه در اتاق خواب‌های جداگانه، که بتوانید روی استفاده از آن نظارت داشته باشید.

برنامه‌ریزی کنید که فرزند شما چه ساعتی از روز می‌تواند آنلاین شود و چه مدت می‌تواند از آن استفاده کند.

برای دسترسی آسان، سایت‌های مورد علاقه کودکان را نشانک‌گذاری کنید.

کارت اعتباری و صورت‌حساب‌های تلفن خود را برای هزینه‌های حساب ناآشنا بررسی کنید.

ابزارهای حفاظت آنلاین

ابزارهای آنلاین به شما امکان می‌دهند دسترسی بچه‌هایتان به مطالب بزرگسال را کنترل کنید و از آنها در برابر شکارچیان اینترنتی و محتوای هرزه‌نگاری محافظت کنید. بسیاری از ارائه‌دهندگان خدمات اینترنتی گزینه‌های کنترل والدین را ارائه می‌دهند. همچنین می‌توانید نرم‌افزاری دریافت کنید که دسترسی به سایت‌ها را مسدود می‌کند و ارسال آنلاین اطلاعات شخصی را محدود می‌کند. همچنین برنامه‌هایی هستند که می‌توانند فعالیت‌های آنلاین را نظارت و پیگیری کنند.

کار با این برنامه‌ها بسیار راحت است و در اغلب موارد شما باید یک نسخه از برنامه را روی تلفن همراه یا رایانه خود نصب کرده و بعد نسخه دیگری را روی تلفن یا تبلت فرزندتان نصب کنید. بعد از همگام سازی این دو، می‌توانید فعالیت‌های فرزند خود را رصد و یا قوانینی برای استفاده از آن وضع کنید.

سانیار (SPY۲۴) یک نرم افزار ایرانی است و برای اندروید، ios و ویندوز نسخه‌های متفاوت دارد و به شما کمک می‌کند تا تمامی تماس‌ها، پیامک‌ها، پیام‌های شبکه اجتماعی، موقعیت مکانی لحظه‌ای و همچنین مسدودسازی وب‌سایت‌ها را داشته باشید. این برنامه به شما این امکان را می‌دهد تا آیکون آن را مخفی و از راه دور مدیریت کنید.

Net Nanny نیز برای سیستم عامل اندروید و ios مناسب است و به شما کمک می‌کند تاریخچه موقعیت مکانی، محدودیت استفاده از برنامه‌ها و صفحات شبکه‌های اجتماعی مثل اینستاگرام فرزند خود را رصد کنید.

AllTracker Family و Qustodio نیز در این زمینه به شما کمک می‌کنند.

google family link را هم بهتر است بشناسید. این ابزار گوگل کاملاً کاربردی و رایگان است و به شما امکان دسترسی به برنامه‌های نصب شده، محدود کردن محتوا، تأیید یا رد کردن برنامه‌ها و تنظیم زمان صفحه نمایش را می‌دهد. همچنین با استفاده از آن می‌توانید دسترسی به یوتیوب و دانلود از گوگل‌پلی را محدود کرده و موقعیت مکانی فرزند خود را مشاهده کنید.

موتورهای جستجو را محدود کنید

گاهی اوقات، جستجوهای ساده می‌تواند به نتایج نه‌چندان جالبی منجر شود. اگر نگران هستید اقدامات زیر را جدی بگیرید.

با استفاده از کنترل‌ها و فیلترهای والدین در موتورهای جستجو مانند گوگل، یاهو و بینگ، مطمئن شوید محتوایی که فرزندتان آنلاین می‌بیند برای سن او مناسب است. استفاده از حالت “جستجوی ایمن” تا حدودی خیال شما را راحت و محتوای نامناسب را از نتایج جستجو حذف می‌کند. برای فعال کردن حالت “جستجوی ایمن”، مراحل زیر را دنبال کنید:

به صفحه تنظیمات جستجوی گوگل بروید و در قسمت جستجوی ایمن یا همان safe serch، فیلتر کردن را فعال کنید.

قابلیت‌های تلفن همراه را جدی بگیرید

 اگر علاقه‌ای به نصب برنامه مجزا نداشتید می‌توانید از قابلیت Android kids استفاده کرده و یک حساب مجزا در تنظیمات تلفن همراه برای فرزند خود بسازید و دسترسی‌های آن را محدود کنید.

همچنین شما می‌توانید گزینه parental control را در google play فعال کنید و نرخ سنی مناسب را با توجه به سن کودک خود تعیین کنید.

در گوشی‌های اپل نیز با مراجعه به تنظیمات و پیدا کردن گزینه Restriction دسترسی به Safari، Facetime، اپ‌استور، دوربین و قابلیت حذف و نصب برنامه را با یک کد ۴ رقمی محدود کنید.

کنسول‌های بازی را چگونه مدیریت کنیم؟

اکثر کنسول‌های بازی به اینترنت دسترسی دارند، به این معنی که فرزند شما می‌تواند آنلاین شود و با بازیکنان دیگر چت کند یا در بازی خرید کند. در بسیاری از کنسول‌ها، کنترل‌های والدین وجود دارد که به شما امکان می‌دهد مدیریت کنید کدام ویژگی‌ها در دسترس فرزندتان هستند. در برخی از دستگاه‌ها می‌توانید:

امکان چت را خاموش کنید تا فرزندتان نتواند با افرادی که نمی‌شناسد صحبت کند

بازی‌ها را بر اساس سن محدود کنید

خریدهای درون بازی را خاموش کنید یا حدی برای آن تعیین کنید

همچنین می‌توانید وب‌سایت کنسول فرزندتان را برای بخش والدین و جزئیات ویژگی‌ها را بررسی کنید.

در ضمن برخی از بازی‌ها به شما امکان می‌دهند تنظیمات آن بازی را تغییر دهید.

مثلاً در کنسول‌های پلی‌استیشن می‌توانید یک حساب Family Manager راه‌اندازی کنید که به شما امکان می‌دهد حساب‌های مختلف را برای کودکان/کاربران مختلف مدیریت کنید. در آن می‌توانید طیف وسیعی از ویژگی‌ها را مانند محدود کردن ارتباط با سایر بازیکنان، محدود کردن محتوا، تنظیم کنترل‌های زمان پخش و محدودیت‌های هزینه را مدیریت کنید.

به گزارش وب گاه تبیان، در نهایت باید بدانید وقتی بچه‌ها بزرگ‌تر می‌شوند، نظارت بر زمان آنلاین آنها کمی دشوارتر می‌شود. آنها ممکن است همیشه یک گوشی هوشمند همراه خود داشته باشند. آنها به طور حتم حریم خصوصی می‌خواهند و نیاز دارند و این روندی سالم و طبیعی است، زیرا آنها از والدین خود مستقل‌تر می‌شوند. پس اگر اقدامات احتیاطی انجام شود، اینترنت می‌تواند یک محیط “مجازی” امن برای کاوش آنها فراهم کند.