به گزارش تبریزگویا، جعفر محرم‌پور، دبیر اتاق بازرگانی تبریز امروز در گردهمايی دبیران اتاق‌های بازرگانی شمال غرب کشور هدف از برگزاری این نشست را هم‌افزایی بیشتر اتاق‌های بازرگانی شمال‌غرب کشور در راستای شناسایی مشکلات و ارائه راهکارها و دیدگاه‌های مشترک در خصوص رفع چالش‌ها و موانع موجود یا احتمالی عنوان کرد.

وی با اشاره به برگزاری رویدادی تحت عنوان «چالش‌های فضای کسب‌وکار» در اواخر مهرماه در اتاق بازرگانی تبریز، بیان داشت: علی‌رغم اینکه بر اساس قانون بهبود فضای کسب‌وکار، نهادهای صنعتی و اقتصادی می‌توانند نقش جدی در تصمیم‌سازی‌ها ایفا کنند، در واقعیت این فضا چندان ایده‌آل نیست و حتی زمانی که نظرات بخش خصوصی اخذ می‌شود، در عمل مورد بی‌توجهی قرار می‌گیرد.

دبیر اتاق تبریز با اشاره به وجود اشتراکات فرهنگی و جغرافیایی در شمال غرب کشور گفت: با توجه به چالش‌های اقتصادی مشترک، اتحاد اتاق‌های بازرگانی منطقه شمال غرب می‌تواند به پیشبرد اهداف کمک کند و ما معتقدیم رویداد چالش‌های کسب‌وکار باید با نگاه منطقه‌ای برگزار شود.

محرم‌پور با اشاره به نقش اتاق‌های بازرگانی در ارائه مشورت به بخش دولتی تصریح کرد: وظیفه ما حل مشکلات نیست، بلکه نقشی که به ما سپرده شده، بررسی کارشناسی مسائل و ارائه راهکارهای عملی و منطقی در این زمینه است.

وی با طرح این سؤال که چرا تشکل‌های اتاق‌های بازرگانی نمی‌توانند نقش اصلی خود را ایفا کنند، افزود: یکی از آسیب‌های فعلی، وجود موازی‌کاری بین تشکل‌ها است.

محرم‌پور در ادامه بزرگترین مشکل اقتصاد کشور را «چندصدایی» دانست و به رویکرد رئیس‌جمهور در زمینه اقتصاد آزاد و تعیین نرخ ارز و جایگاه بخش خصوصی اشاره کرد و گفت: ما باید صدا و بیانی واحد از مشکلات بخش خصوصی داشته باشیم و با تقویت تشکل‌ها، قدرت بیشتری برای مطرح کردن خواسته‌هایمان به‌دست آوریم. اما پیش از هر چیز، باید ایرادات موجود را شناسایی و رفع کنیم.

وی اذعان کرد: در سال‌های اخیر، اتاق‌های بازرگانی نتوانسته‌اند آن‌طور که باید در جامعه تأثیرگذار باشند. این نشست می‌تواند شرایط بهتری را نسبت به گذشته رقم بزند. زمانی که صحبت از وفاق و همدلی می‌شود، باید سلایق را کنار بگذاریم و به نفع جمعی بیندیشیم.

محرم‌پور در ادامه بر لزوم بازتعریف نقش و جایگاه تشکل‌ها برای دستیابی به موفقیت بیشتر تأکید کرد و اظهار داشت: مهم‌ترین عامل در توسعه، آگاهی است، اما متأسفانه ما گرفتار عدم آگاهی، عدم مطالعه و عدم دسترسی به آمارهای دقیق هستیم. با این وجود، می‌توانیم با آگاهی‌بخشی به جامعه هدف، مسیر درستی برای توسعه تجارت ترسیم کنیم.