به گزارش تبریزگویا، اگرچه بر اساس عرف سیاسی و مدیریتی، سال پایانی دولت، مجلس و مدیریت‌های شهری و دولتی را، سال انفعال، کندی، بی‌انگیزگی مدیران و کارکنان و بلاتکلیفی‌های مدیریتی می‌دانند و این رویه غلط، آسیب‌ها و اثرات منفی بر کارکردهای مدیریتی و حل و پیگیری مشکلات مردم برجای می‌گذارد؛ بااین‌وجود، به نظر می‌رسد این عادت، این روزها در شورای شهر تبریز، خیلی زودتر از هر زمان دیگری در حال تکرار است!

انفعال برخی از اعضای فعلی شورای اسلامی شهر در عمل به وظایف نمایندگی که در شکل غیبت‌های هماهنگ از جلسات رسمی نمود عینی یافته و این روزها صدای طیف دیگری از اعضای حاضر در جلسات را هم درآورده است.

این روند که تقریباً از اسفندماه سال گذشته و به موازات برگزاری انتخابات مجلس شورای اسلامی و فعالیت اغلب اعضای شورای شهر به نفع کاندیداهای نزدیک به خود عینیت یافته و در دو دوره انتخابات ریاست‌جمهوری نیز تشدید گردید، اغلب باعث از حدنصاب افتادن بسیاری از جلسات پارلمان شهری شده است.

شرایط فعلی حاکم بر مدیریت شهری تبریز به‌ویژه شورای اسلامی شهر به‌گونه‌ای است که انباشت مصوبات، لوایح، طرح ها و دستور کارهای مهم و جدی در حوزه مدیریت شهری روی میز کمیسیون ها و صحن شورای شهر، نگرانی از بابت عقیم ماندن و به سرانجام نرسیدن مهم‌ترین تصمیمات مدیریت شهر را افزایش داده است.

از سوی دیگر، مطالبات، مراجعات و مشکلات متعدد و متنوع شهری و شهروندی که ارتباط مستقیمی با تصمیمات و مصوبات شورای شهر و اقدامات شهرداری دارند نیز، از جمله دغدغه‌ها و نگرانی‌های عمومی در ارتباط با شرایط فعلی شورا و شهرداری است.

متاسفانه این روزها، شورای شهر تبریز همچنان در اتمسفر و فضای سیاسی، انتخاباتی ماه‌های اخیر تبریز و کشور باقی مانده اند و به جای بازگشت مسوولانه و متعهدانه به “میز خدمت” در مدیریت شهری، اعضای پارلمان محلی سرگرم مقدمه چینی برای انتخابات آتی شورا است و در این میان، آنچه بر زمین مانده مسایل شهر، شهروندی و شهرداری است!