به گزارش تبریرگویا، به مناسبت ایام فاطمیه و بسیج جمعی از کارکنان و مدیران گروه صنعتی تراکتورسازی ایران و مدیرکل سازمان تبلیغات اسلامی آذربایجان شرقی با حضور در منزل شهید داود سرآمد سرندی یاد و خاطره این شهید و شهدای ۸ سال دفاع مقدس را با عنوان یادمان خانه به خانه شهدا گرامی داشتند.

در این مراسم مدیرکل سازمان تبلیغات اسلامی آذربایجان شرقی با تاکید بر ناظر بودن شهدا بر این عالم و حضورشان در این دنیا گفت: شهدا در ملکوت همراه اهل بیت هستند و در مواقع گرفتاری ها برای رفع مشکلاتمان واسط می شوند.

حجت‌الاسلام سیدمحمود حسینی افزود: شهیدان کارهایی که در دنیای ابدی برای ما انجام می دهند به مراتب از دنیای فانی ما بیشتر است چرا که محدودیتهای این دنیا و جسم را ندارند.

وی مصداق این استدلال را بیانات مقام معظم رهبری دانست که فرمودند شهید سلیمانی قوی تر از سردار سلیمانی است.

مدیرعامل گروه صنعتی تراکتورسازی ایران نیز در این دیدار با اشاره به موقعیت کنونی ایران و عملیاتهای اخیری که در دفاع از این مرزو بوم و حتی مردمان اقصی نقاط دنیا صورت گرفت تاکید کرد همه این توفیقات مرهون خون شهدا و ثمرات این همیشه زندگان هستند.

مصطفی وحیدزاده از مادر شهید داود سرآمد سرندی خواست تا برای عاقبت بخیری تمامی فرزندان این مرز و بوم دست به دعا شوند.

در حاشیه این دیدار مادر شهید داود سرآمد سرندی نیز در گفتگو با خبرنگار ما گفت: عادل را به جبهه نمی برند و مرا خواستند و گفتند سنش کم است من گفتم رضایت دارم برود.

وی از دانش آموز دوره راهنمایی بودن فرزندانش در آن مقطع برایمان گفت و عنوان کرد: هر دو برادر درس را نیمه کاره گذاشتند و به جبهه رفتند و عادل در سن ۱۸ سالگی شهید شد.

این مادر دیدن فرزندانش را منوط به زخمی شدنش دانست و افزود: در سر و پاهایش ترکش جنگ داشت و به فاصله یکی یا دو ماه که زخمی می شد می آمد خانه و خوب نشده دوباره عزم جبهه می کرد.

ایشان از مهربانی و عشق این مادر و پسر و تکیه کلامهای گل و و بلبل در خطاب کردن مادرش سخن و اظهار داشت: بسیار مهربان بود و همیشه می گفت تو مادم نیستی گل و بلبل منی و همه جا دستهایش دور گردنم بود.

مادر شهید سرآمدی در پایان دعای سلامتی برای جوانان و سربلند بودنش در جمع خانواده هایشان را بدرقه راه مهمانانش کرد.

در این دیدار از خانواده این شهید گرامی تقدیر و قدرانی به عمل آمد.

گفتنی است «داود سرآمد سرندی» که اهل خانه او را «عادل» خطاب می کردند ۲۰ آذر سال ۱۳۴۷ در تبریز دیده بر جهان گشود و سرانجام در دی سال ۱۳۶۶ به شهادت رسید.

ایشان در مقطعی از کارکنان گروه صنعتی تراکتورسازی ایران بوده و در سنگر تولید این صنعت نیز فعالیت کرده است.