تبریزگویا- سعید رنجبر پرنیاء؛ آسمان ایثار و شهادت استان آذربایجان شرقی مملو از درخشش ستارگان نامداری است که هر کدام در دفاع مقدس نامی ماندگار از خود به یاد گذاشتند اما امروز کمتر از آنها یاد می‌شود.

شهید حسن جنگجو یکی از شهدای ماندگاری است که خیلی‌ها فقط با عکسش می شناسند؛ عکسی که تا آن طرف مرزهای کشورمان هم رفته بود، تصویری ساده از جوانی اسلحه به دست که سینه خیز در گل و لای جلو می رفت؛ محل عکس مسجد سلیمان بود و زمانش اسفند ۱۳۵۹.

این عکس در روزهای نخست جنگ ایران و عراق توسط آلفرد یعقوب‌ زاده گرفته شده و در خیلی جاها به عنوان نمادی از مقاومت جوانان ایران و شهیدان کم سن و سال به کار می‌ رود.

شهید حسن جنگجو در سال ۱۳۳۹ در محله «باغمیشه» تبریز متولد شد. وی با آغاز جنگ تحمیلی به‌همراه چند تن از دوستانش عازم دزفول شد؛ اما بعد از طی دوره آموزشی، مسئولین مربوطه به علت کوچک بودن جثه و قد وی، به تصور اینکه سن پایینی دارد، از اعزام او به خط مقدم جبهه خودداری کردند؛ ولی او این آتش اشتیاق را تاب نیاورد و حضور در خط مقدم را بر اقامت در تبریز ترجیح داد .

شهید جنگجو از اولین روز حضورش در جبهه با شهید «چمران» آشنا شده بود و با ضمانت چمران از آشپزخانه به خط مقدم راه پیدا کرده بود. بعد هم که در رکاب شهید چمران به گروه جنگ‌های نامنظم ملحق شد و در سایه ی فرماندهی ایشان در عملیات‌های فتح المبین، والفجر۴ و خیبر حضور داشت.

جنگجو خیلی به شهید چمران علاقه داشت و همیشه گوش به فرمان این فرمانده جان بر کف بود و در زمان شهادت شهید چمران در مرخصی بود که به محض شنیدن این خبر دوباره به جبهه برگشت و تنها پیامش به خانواده اطاعت از امام امت و ولایت فقیه و حضور در تمام صحنه‌ ها بود.
حسن در عملیات «مسلم بن عقیل» از ناحیه صورت و در عملیات «والفجر ۴ »از ناحیه پا و برخی قسمت‌های بدن زخمی شده بود و هنوز کاملا بهبود نیافته بود که باز عازم جبهه شد.
در موقع اعزام از او خواستند تا خوب شدن پایش صبر کند اما او چنین فریاد برآورد:«پای برهنه با دشمن خواهم جنگید.»
اما پیش از رفتن از خانواده خواست تا اگر شهید شد و پیکرش بازنگشت؛ سیاه نپوشند و ناله و زاری نکنند؛ بلکه هر وقت دلشان تنگ او شد؛ به مزار شهدا بروند و آنان را زیارت کنند.
مدتی بعد بود که پدر و مادر حسن در یک شب، خوابی مشترک دیدند. آنان در خواب دیده بودند که حسن به درجه رفیع شهادت نائل شده است و چندی بعد خبر رسید که حسن جنگجو در عملیات خیبر و پس از یک مقاومت کم نظیر، مفقود الاثر شده است؛ سال ۱۳۶۲.

پیکر این شهید جوان دفاع مقدس در سال ۱۳۹۶ و پس از ۳۴ سال، به میهن عزیز بازگشت تا در خاک وطن آرام گیرد و شاهد مراسم یادبود خود باشد؛ شهیدی که از پدر و مادرش خواست تا اگر شهید شد؛ برای او سیاه نپوشند و ناله و زاری نکنند و پدر و مادر هم، چنین کردند.

پیکر این شهید دفاع مقدس به طرز باشکوهی تشییع و در گلزار وادی رحمت تبریز و در جوار شهدا به خاک سپرده شد.

مادر شهید حسن جنگجو نیز که ۳۴ سال انتظار کشیده بود دیگر تاب دوری فرزند را نداشت همزمان با تشییع فرزند شهیدش دارفانی را وداع گفت و همسفر فرزند شهیدش شد.گویی که تنها منتظر بود تا فرزندش، دیگر مفقود الاثر نباشد.

خطه شهیدپرور تبریز به تماشای عاشقانه‌ترین ملاقات مادر و فرزندی در عالم جسم و معنا نشست.

این مادر و فرزند را به‌حق باید ترجمان عینی این آیه شریفه دانست که فرمود: و من المومنین رجال صدقوا ماعاهدو الله علیه فمنهم من قضی نحبه و منهم من ینتظر و ما بدلو تبدیلا.

پسر، در راه دفاع از اسلام و انقلاب و میهن عزیز، شهادت را برگزید و مادر، به صبر و ایستادگی، راه فرزند خویش را ادامه داد و سرانجام هر دو به پیشگاه پروردگار شهدا و صدیقین پیوستند.

به قول شهید آوینی: اگر در جستجوی امام زمان هستی او را در میان سربازانش بجوی از نشانه‌های خاص آنان این‌ است که همچون نور، دیگران را ظاهر می‌کنند خود را نمی‌بینند…تیرماه ، ۱۳۶۵

شهید «حسن جنگجو»، شهیدی که خیلی‌ها او را با شهید «حسین فهمیده» اشتباه می‌گیرند، خیلی‌ها هم به او لقب «فهمیده» می‌دهند؛ حسین فهمیده انسانی بود، آسمانی یا بهتر است بگوییم، فرشته‌ای که چند صباحی را در زمین سپری کرد. اما کم نبودند، دلاور مردانی همچون شهید فهمیده‌ها که جانانه از تمام تعلقات دنیایی، خود را رهانیدند و با اخلاص و دلی لبریز از عشق به خدا در راه دفاع از خاک میهن در برابر دشمن تا دندان مسلح و متجاوز ایستادگی کردند و رشادت‌های خود را در دل تاریخ به ثبت رساندند.

• به‌مناسبت برگزاری کنگره ده هزار شهید آذربایجان‌شرقی